Wiecie jak to jest. Gdzies w srodku zimy pojawia sie pustka. Jakas dziura ktora moga wypelnic jedynie promienie slonca i kolacje do syta, niebieskie niebo, widok morza i leniwe wedrowki.
Kiedy czas do kolejnych wakacji dluzy sie niemilosiernie, za oknem dudni deszcz, a w perspektywie kolejny weekend spedzony z nosem przyklejonym do wilgotnej szyby, warto wsiasc w samolot i wyruszyc na poludnie.
Nasza grudniowa historia zaczela sie spacerem po Amsterdamie dla ladnebebe.
Cudownie bylo spojrzec na miasto okiem turysty, zajrzec w pyszne wystawy sklepow i zaplatac sie w tlumie.
Amsterdam spowily tysiace swiatecznych lampek, a rozporoszone po miescie kramy z oliebollen (tutaj je sie je tylko w swieta) kusily przechodniow.
Sobota. Czas na milosc. Mokre stopy wsuniete pod cieply koc. Poranne przytulanki.
Dzis przez chwile za oknami bylo naprawde bialo.
.Picture of my younger son, once a week, every week in 2017.
Pierwsze tygodnie stycznia minely blyskawicznie. Aparat z noworocznego, zimowego snu przebudzil sie tylko raz, aby uwiecznic wesola buzie Maxa pirata. Plan jest taki, ze to pierwszy z 52 portretow M. jeden co tydzien i tak do konca 2017.
There is no better event to see all your friends then a birthday party.
There is no better birthday parties, than Ula’s.
